Veeee bugün 40. haftayı bitirdik, 40. çinko dedik, 40'la ilgili ne kadar şey biliyorsam tamam ama hala bir sancı olsun, kasılma olsun yok :)
Oysa hani bugün büyük gündü! Hamileliğimi öğrendiğim zaman ilk randevumuzda doktor hesapladı 24 Eylül deyiverdi. Ne kadar uzak bir tarihti oysa Eylül, daha şunun şurasında Ocak ayındaydık.. Nasıl da geçecekti onca zaman? Ne zaman karnım belli olacaktı? İlk tekmesini ne zaman, nerede hissedecektim? Canım neler isteyecekti gece yarıları? Kaç kilo alacaktım? Normal doğum yapabilecek miydim? Ayyy ne çok soru vardı kafamda. Hepsinin cevabını zamanı gelince aldım. Ama bu 24 eylül olayı tutmadı sanırım doktor!
Oysa tarih 2 Eylül'dü.. Yine sokaklarda fit fit gezerken birden karnıma bir sancı girdi. Geçer dedim, arabaya binip başka bir yere gezmeye giderken! gittiğim yerde arabadan inemedim. Ayaklarımı oynatmak ne mümkün, öyle bir ağrı, öğle bir kasılma ki.. Eyvahlar olsun geliyor bizim kız dedim. Gittik hastanenin aciline. Aldılar beni bağladılar bir makineye (NST denirmiş zat-ı haline). Benim ağrılar yarım saat sonra geçti, ama makineden kurtulmak ne mümkün. Tam 2 saat güp güp de güp güp.. Ama o güp güpler kızımın kalp atışlarıymış :)
Sonra dediler ki "doğum falan başlamamış, her şey yolunda, bunlar da yalancı rahim kasılmaları, doğuma hazırlık içinmiş yani, ama tedbir amaçlı tutalım sizi bir saat kadar daha!" "Yok, bırakın ben evime gideceğim, burada biraz daha kalırsam zaten sıkıntıdan doğuracağım!" dedim ve evime geldim. Ertesi gün doktor randevumuzda doktorum da bu yaşanan kasılmaların normalde olabileceğini, bebeğin her şeyinin normal durumda olduğunu ve artık doğuma hazır olarak beklememizi söyledi. İşte o gün bu gündür ha doğurdum ha doğuracağım diye beklemedeyiz. Ama 40 hafta bitti ses yok :)
Kimi arasam heyecanla telefonu açıp "doğdu mu?" diye soruyor. Yakınlar her gün rapor alıyor. Coşkun beni hiç yalnız bırakmıyor, tenis oynamaya giderken bile beni de yanında götürmeye çalışıyor. Benim dışımda herkes panik, ben karlı dağlardan serin, "don't panic" tabelası asacağım göbeğime :)
Yarın doktor randevumuz var, bakalım son durumlar neymiş. Yani şimdilik asayiş berkemal..
Aaaaaaaaaa bak şimdi sancı geldi, doğum mu başlıyor yoksa! yok şaka şaka, gazdır o gaz :)
Burcu
.jpg){kind=link}
canim benim bekliyoruz arya yi heyecanla :)eren gibi olursa :) 42. Haftanin sonuna kadar bekledik tik yok ne bi sanci ne bir ağrı gelmeye hic niyeti yokmuş anladik. Ama biz illede gelecek dedik suyu kalmadi dedik aldilar sezeryanla :* aldigimda kucagimda bu ne guzel bisey mis ya keske o kadar karnimda kalmsaydi daha erken alsaydik demistim. Rabbim hepsine sağlıkli ömürler versin canim. Sahip olduğum en ozel şey anneligim...
YanıtlaSil